*@@*******@@* میدونی چیه؟ من کلا آدم عجیبیم، چیزای عجیبو دوستدارم، یکیش خوده تو تویی که اصلا نمیدونم کی هستی کجای این کره خاکی زندگی میکنی نه ازقیافت چیزی میدونم نه ازاستایل بدنت ونه ازاخلاقت میبینی، من هیچکدوم ازاینارونمیدونم و باز دوستدارم، تو بیخبریهام عاشقت شدم، هیچی ازت نمیدونم ولی شبا وقتی همه جا تاریکه من زیرپتو چشمامو میبندمو به توفکر میکنم،برای خودم مجسمت میکنم، اونجوری که میخوام تورویام میسازمت، فارغ ازاینکه شاید توهیچ شباهتی به رویای من نداشته باشی، شاید تو نقطه مقابل تمام افکارم باشی اماقول میدم و از خودم مطعنم که تو هر جوری که باشی من بازهم دوستدارم، هرشب روزایی رومیبینم که تواومدی و کنارهم خوشیم، روزایی که باهم بیرون میریمو غذا میخوریم ومن مجبورت میکنم توسرما باهم بستنی بخوریم وفرداش زنگ بزنی وباصدای گرفته بگی که سرماخوردی و برام خطونشون بکشی وذبگی همش تقصیره توعه تلافی میکنم وذمن مستانه بخندم و بگم هرکی خربزه میخوره پای لرزشم میشینه و تو باخنده نهفته توصدات بازم تهدیدم کنی و بگی تامن خوب نشم جایی بی من نمیری، منم از پشت گوشی واست زبون دربیارمو بگم به همین خیال باش آقاااااا، اینوبگم ولی عین ده روزی که حالت بدبود منم بشینم توخونه هرروز زنگ بزنم حالتو غیره مستقیم بپرسم و ازم بپرسی کجایی و من به دروغ بگم که بادوستام بیرونم، توی جانان منم غیرتی خرج کنیو بااون صدای گرفتت غر بزنی که باکدوم دوستت منم به دروغ اسم یکی ازدوستامو که میشناسی بگم و تو کلیک کنی که گوشیو بدم باهاش صحبت کنی و من بهونه بیارم و تهش عصبانی بشم و بگم من خونه ام و تو قش قش بخندیو بگی میدونستم فقط میخواستم خودت اعتراف کنی و من حرس بخورم وتو ازحرس خوردن من غرق لذت یا به اون روزی فکر میکنم که خسته ازهمه جا و همه کس تنها زیرآسمون ابری تو تراس نشسته باشم تو یه دفعه سرو کلت پیداشه بزور منو ببری زیر بارون و بگی تا نخندی حق نداری جایی بری، و یا عصرهایی که باهم تو حیاط خونه خانجون چایی عصرونمونو بخوریم وتوبخندی به منو من بخندم به اینکه چه زود رویام حقیقت شد میبینی من حتی برای آمدنت سناریو هم نوشته ام، جانان من دیگر زمانش است که بیایی *@@*******@@*
►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄ ما مسکّن های موقت بودیم مرهمهای چندروزه که بعد از شنیدنِ درد و دلامون از کنارِ زخمهای هم گذشتیم و فراموش کردیم که یک شبهایی همدیگه رو با غمهامون بغل کرده بودیم تا قوی بمونیم، نشکنیم، خشک نشیم ما باهم به دردهامون خندیده بودیم و آخرِ خندههامون سکوت کرده بودیم دیوونگی لابد همین بوده، که ندونیم بینِ دستهامون چقدر فاصله ست اما دلهامون چفتِ هم باشه و ریتمِ خنده هامون مثل هم زود فراموش شدیم ولی رفیق، اونقدر که حالا وقتی حال همو میپرسیم واسمون مهم نیست کِی جواب میدیم، دیگه مهم نیست پشتِ خط می مونیم یا رد می کنیم تماسِ همو دیگه مهم نیست یه روزی آرزومون از تهِ دل خندیدن توی شهر بود و زیرِ گوش هم آروم حرف زدن دیگه هیچی مهم نیست جز اینکه فقط یک شبایی دلتنگِ درد و دل کردنهامون میشیم، دلتنگِ صدای هم که آرام بخش روحمون بود حالا که زخمهامون خوب شده بیشتر تنهاییم، اونقدر که حاضریم باز غصه دار بشیم تا همدمِ لحظه های ملال انگیزِ هم بشیم اونقدر که دردِ زخمهارو به جون میخریم تا اونی که زخمهمونو میبنده تو باشی. بلکه ببینیم همو به بهانه غصه هامون اما واقعیت این نیست :) من به دلم میگم توام بگو " ما تنها امتدادِ غم های بیرویه هم بودیم که هیچوقت دست هایمان به هم نرسید " ►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄ شقایق عباسی
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم